اگزیستانسیالیسم به روایت سیمون دوبووار

آیا سیمون دوبووار فیلسوفی اگزیستانسیالیست است؟ در واقع، اغلب این اولین پرسشی است که همواره در مواجهه با نام دوبووار در حوزه ی فلسفه مطرح می شود. سیمون دو بووار که از متفکران به نام عصر حاضر(سده ی بیستم) است، به علت ارتباط دوستانه و نزدیکی که با سارتر داشت اغلب، البته تنها در حوزه ی فلسفه، تحت الشعاع نام سارتر قرار گرفته است. اما برای پاسخ به پرسشی که در بدو امر مطرح شد، ابتدا باید به تعریفی جامع از فلسفه ی اگزیستانسیالیسم دست یابیم. مکتب منحصر به فرد اگزیستانسیالیسم در حوزه ی فلسفه مخالف با ایجاد نظام های عقلی عظیم است. تعریفی که به طور کلی می توان از اگزیستانسیالیسم به دست داد این است: مکتبی برای تحلیل انسان و احوال او، نه در مقام ابژه-ای علمی که در بستر جامعه و دیگر انسان ها. اگزیستانسیالیسم انسان را سوژه می پندارد، نه یک ابژه ی محض علمی. از این روست که اگزیستانسیالیست ها به ادبیات در مقام ابزاری برای انتقال مفاهیم مورد نظرشان روی می آورند. سیمون دوبووار که خود ادیبی برجسته است، در آثارش به ارائه ی مسائل اگزیستانسیالیستی پرداخته است. وی همچنین در مقام یکی از بزرگ ترین متفکران فمینیسم در قرن بیستم، تلفیقی میان فمینیسم و مسائل اگزیستانسیالیستی مطرح کرده که ماحصل آن فمینیسم اگزیستانسیالیستی وی است. هرچند که نام وی تحت الشعاع نام سارتر قرار گرفته است، به نظر می رسد که اتفاقاً این سارتر است که در برخی موارد، از جمله وجود دیگران، وام دار اوست. بنابراین می توان پاسخی برای آن پرسش ابتدایی ارائه داد: آری سیمون دوبووار فیلسوفی اگزیستانسیالیست است.